Columns | Asset Resolutions

Dit artikel gaat over dieren en wat asset managers van dieren kunnen leren. Ik kan me voorstellen dat dit wat vreemd overkomt, maar weldra wordt het duidelijk.

Ongeveer 10 jaar geleden stond er een artikel in De Telegraaf: ‘Cavia gedumpt in container’. We konden ons totaal niet voorstellen dat een weldenkend mens zoiets zou doen. Iemand had de cavia in die container gevonden en naar het asiel in Kampen gebracht. Mijn vriendin en ik hadden toen al 3 cavia’s en besloten dat nummer 4 er nog wel bij kon. Aldus werd per auto naar Kampen gegaan. Ecologisch niet helemaal verantwoord (o

ngeveer 80 km enkele reis; maar daar hoorde je toen nog niet zo veel mensen over) en qua kosten ook niet heel slim (ook toen was benzine niet gratis; de brandstof kostte meer dan een cavia). Maar we hadden het gevoel dat we een cavia hadden gered en het beestje heeft nog jaren bij ons gewoond alvorens het einde van de ‘technische levensduur’ werd bereikt. Tot op de dag van vandaag hebben we nog cavia’s, naast konijnen en een goudhamster genaamd ‘Hammie’ (kinderen verzinnen zulke mooie namen). Die hamster hadden we. Of eigenlijk hebben we……

Onze hamster was nog niet zo oud, ongeveer anderhalf (ze worden gemiddeld een jaar of 3, maximaal 7). Het zijn nachtdieren, dus overdag doen ze niet zoveel. Echter wanneer de meesten van de mensen in Nederland het bed in kruipen, wordt de hamster actief. Ze zoeken dan in hun kooi naar voedsel en verzamelen dat voor slechtere tijden. Maar die tijden zouden niet moeten komen in onze welvarende wereld, toch?

Op een avond ging ik naar bed. Hammie lag voor dood in zijn kooi. Hij bewoog nauwelijks. ‘Als die morgen nog leeft eet ik mijn schoen op’ zei ik. En de volgende ochtend was de hamster overleden. Dat had een groot drama bij de kinderen tot gevolg. ‘We begraven Hammie vanavond wel’ zei ik. Echter was ik die avond later dan verwacht dus was het nog niet zover gekomen. Ik had er ook niet meer aan gedacht en dus had mijn vriendin Hammie maar in een zakje gedaan en in de container achtergelaten (die net geleegd was) inclusief de bedekking van de bodem van de kooi met de door Hammie verzamelde etensresten. Bijna 2 weken later wilde ze wat vuil in de container deponeren toen…….ze door 2 oogjes aangekeken werd. Hammie leefde! We hadden vol ontsteltenis gereageerd op de onverlaat die de cavia in de container had achtergelaten en nu hadden we het zelf gedaan……. Hij had een winterslaap gehouden. Dat fenomeen was voor ons onbekend in een verwarmd huis (wees dus gewaarschuwd). Door de oude voedselreserves in de container heeft Hammie het overleefd. In plaats van het einde van de levenscyclus, zit Hammie er middenin.

Dit verhaal van Hammie de hamster brengt me bij de titel van deze column. Die titel was onlangs ook in de krant te lezen. 'Waterbedrijven moeten in toekomst hamsteren' stond bijvoorbeeld in Trouw te lezen[1]. In dat artikel is beschreven dat ‘het Nederlandse oppervlaktewater halverwege deze eeuw van tijd tot tijd zo vervuild raakt, dat het soms niet geschikt is om er drinkwater van te maken. Drinkwaterbedrijven moeten daarom overwegen een voorraad op te slaan voor moeilijke periodes’. Dit was afkomstig uit een rapport van het Rijksinstituut van Volksgezondheid en Milieu (RIVM).

De onderzoekers suggereren om water meer te zuiveren voordat het naar de kraan gaat en om tijdelijk over te stappen op andere drinkwaterbronnen wanneer dat nodig is.

Een woordvoerder van de Vereniging van Waterleidingbedrijven (Vewin) geeft in Trouw als reactie dat dit al gebeurt met onder andere de grote buffervoorraden in de Biesbosch, het IJsselmeer en de duinen. ‘Die worden soms aangesproken zonder dat iemand het merkt. Soms krijgen mensen drinkwater uit een ander wingebied.’ Vewin noemt het rapport 'een onderbouwing van wat we al doen'. Het intrigeert me dan dat er mogelijk al maatregelen genomen zijn, terwijl belanghebbenden die niet herkennen (of afdoende achten, dat kan natuurlijk ook). Het stukje in de krant leverde bij mij de vraag op waarom het onderzoek nu was uitgevoerd. Is er een potentieel issue, of hebben de betrokkenen vanuit de drinkwatersector hun werk inhoudelijk wel goed gedaan, maar hadden ze het wel wat harder mogen roepen?

Uit voorgaande kunnen we leren. Eerst even de dierenlessen. Allereerst kan het lijken dat een knaagdier het einde van de levensduur bereikt heeft (vaak is dat ook zo is onze ervaring), maar zo af en toe is dat niet het geval (bij ons nu 1x op de ongeveer 25 knaagdieren en mogelijk was dat ook bij de gedumpte cavia het geval[2]).

Hamsters leggen reservevoorraden aan als mitigerende maatregel en houden een winterslaap. Ze schroeven met die winterslaap hun energieverbruik terug. Hiermee kunnen ze in moeilijke tijden overleven en Hammie heeft bewezen dat het ook zo werkt. Dit zijn sterke punten vanuit de natuur waarmee we in asset management ook wat kunnen. We kunnen strategische voorraden aanleggen. Op het bepalen hoe een optimale reservevoorraad wordt bepaald komen we later terug in een andere column. Het terugschroeven van het energieverbruik is vanuit het duurzaamheidsperspectief een goede maatregel. De bedrijfswaarde ‘duurzaamheid’ komen we dan ook steeds vaker tegen.

Echter die winterslaap heeft ook een keerzijde. Wanneer je je voor dood houdt, loop je de kans dat je bij het grof vuil wordt gezet. Een les is dus voor asset managers om niet stilletjes in een verborgen hoekje het werk goed te doen. De drinkwatersector mag in dit voorbeeld wel wat harder roepen als ze overtuigd zijn dat er voldoende beheersmaatregelen genomen zijn.

Het motto is ´be good and tell it to the world.´

De vraag die me nu nog rest is, hoe eet ik nu mijn schoen op? Of zal ik die maar verstoppen voor slechtere tijden?

John de Croon is partner bij AssetResolutions B.V., een bedrijf dat hij samen met Ype Wijnia heeft opgericht. Beurtelings geven ze in deze wekelijkse column hun visie op een aspect van asset management. De columns staan gepubliceerd op de website van AssetResolutions, www.assetresolutions.nl/nl/column

Hamsteren